De mensen die vinden dat statushouders geen voorrang moeten krijgen voor een woning, willen die dan graag extra opvangcentra? Of liever meer daklozen? Wat is precies het plan?
Wat mij opvalt is dat er heel veel geklaagd wordt door of namens mensen die nog maar relatief kort ingeschreven staan. Daar zit ook een eigen verantwoordelijkheid. Op mijn huidige woning moest ik ruim 10 jaar wachten. Ik woon hier nu bijna 20 jaar. De wachttijden zijn niet nieuw.
Als ze een generieke (landelijke) woninginschrijving onderdeel maken van de asielprocedure bouwen statushouders al inschrijftijd op. Op die manier lijkt mij minder vaak urgentie nodig. Een administratief iets dat volgens mij een hoop wind uit de zeilen kan nemen van tegenstanders van voorrang.
Tijd geleden iemand op fb “door statushouders kunnen mijn kinderen geen huis kopen “ (alsof statushouders dat kunnen betalen). Kijkend op haar profiel zat ze in een commissie om nieuwbouw sociale woningbouw tegen te houden want uitzicht en zo. Toen ik zei dat ze daar konden wonen werd ik geblokt
Ik denk dat in het principe voorrang al een bepaalde mate van ongelijkheid zit. Dat kan soms gewenst zijn, maar ik denk het of niet goed geframed is, of dat het gewoon niet eerlijk is.
Ik gebruik in een discussie de volgende stelling: gescheiden mensen kunnen nog best wel een tijd in één huis wonen; zij zijn een groter deel van de veroorzakers van de woningnood.
Op de een of andere manier snappen ze dan beter dat een vluchteling ook niet graag wacht op een woning.
