Twee voor mij onbekende woorden op maar één pagina van een roman.
(Opulentie: overdadige rijkdom en luxe; Enacanailleren: zich inlaten met mensen van een lagere stand, met een lagere rang of met een twijfelachtige reputatie).
Wel, mijn waarde OverBoeken, wat een verrukkelijk draadje is dit geworden op zomaar een zondagmiddag. Ik ga me snel weer eens wijden aan ‘n Zomerzotheid, zowel de geschreven versie als de muzikale / geacteerde versie uit de jaren 70. De laatste via YouTube. Fijne zondag!
Het zou uit Tegen de keer, van Huysmans, kunnen komen, maar ik zie dat dat het niet is. Ik denk dat ik de meeste van dit soort woord heb geleerd (en weer vergeten) bij Proust.
Encanailleren las ik voor het eerst in "Een Zomerzotheid" van Cissy van Marxveldt, waarin Ella ten stelligste beweerde zich nimmer te kunnen encanailleren etc...
Van die woorden die je zelden zult gebruiken, maar die je nooit meer vergeet